Oplossingen
Roemeniƫ
Doden is geen oplossing
Er zijn nog steeds landen die het zwerfhondenprobleem menen te kunnen oplossen door ze te doden. Het simpelweg doden van dieren heeft nog nooit een probleem opgelost en zal dat ook nooit gaan doen. Het is namelijk zo dat er een bepaalde capaciteit is ten aanzien van zwerfdieren. Op een bepaalde plaats kunnen een zekere hoeveelheid dieren leven, die gebruik maken van het aanwezige voedsel (denk aan afvalcontainers, vuilstortplaatsen, maar ook mensen die ze voeren), water en schuilplaatsen. Als je een flink aantal dieren doodt dan hebben de overgebleven dieren meer voedselbronnen en krijgen ze grotere nesten pups, waarvan er meer in leven blijven. In een korte tijd zit je weer op dezelfde hoeveelheid dieren in een bepaald gebied.
Als voorbeeld is de stad Boekarest in Roemenië te noemen, er waren rond de 100.000 zwerfhonden in de stad. Na een drie jaar durende actie om de honden te vangen en te doden was er 5 miljoen euro uitgeven en waren er nog steeds rond de 100.000 honden. Dit geld had natuurlijk veel doelmatiger besteed kunnen worden!
Meten is weten
Stel dat je met een groepje mensen aan de slag wil in een bepaald land om honden te redden. Gedreven door dierenliefde loop je tegen een aantal problematische zaken aan: er is een gebrek aan objectieve gegevens, er is een gebrek aan geharmoniseerde wetgeving, iedereen denkt zijn gelijk te hebben en de overheid kan het geen bal schelen. Het probleem begrijpen begint bij weten wat je eigen grenzen zijn, met wie je kunt samenwerken, wie andere belanghebbenden zijn, en zorg dat je de hondenfeiten op een rijtje hebt. De hondenfeiten die verzameld moeten worden zijn met name: hoeveel honden lopen er vrij op straat, waar komen ze vandaan, met wat voor gezondheidsproblemen kampen ze, wat voor problemen veroorzaken ze, wat wordt er momenteel ondernomen, hoe wordt daar tegen sterilisatie aangekeken en wie zijn de belanghebbenden. En hoeveel honden zou je moeten steriliseren om het probleem aan te pakken? Je kunt pas ‘de kraan dichtdraaien’ als je weet waar de stroom van honden vandaan komt, en doorgaans is dat van mensen die honden op straat dumpen en die zich dus vervolgens voortplanten.
Veel organisaties zijn erg slecht in het verzamelen en analyseren van gegevens. Maar als je de (lokale) overheid wil overtuigen dan moet je de getallen bij de hand hebben. Alleen zeggen hoe erg het is helpt niet, want de meeste bestuurders vinden dierenwelzijn totaal niet belangrijk. Ondanks alle inspanningen van heel veel organisaties en veel geld gaat het niet beter met de zwerfhondenproblematiek. Dit komt door een gebrek aan objectieve gegevens en vooral het meetbare effect van wat je doet!
Wetgeving
Het goede nieuws is dat er wetgeving bestaat in de meeste landen en dat er wereldwijde standaarden (zoals die van de OIE, de World Organisation for Animal Health) bestaan in de aanpak. Met de verzamelde gegevens in de hand kan er vervolgens geprobeerd worden om handhaving van de wetgeving af te dwingen. Met een emotioneel verhaal hoef dus je niet aan te komen, wel met een wetenschappelijke benadering van het probleem.
Dierenwetgeving staat vaak bol van wat níet mag, en vertellen zelden hoe je dan wél met dieren moet omgaan. Maar sinds er in (of all places!) Tasmanië in 1993 een dierenwelzijnswet is aangenomen met een meer positieve benadering, zijn er meer landen die benadering gaan volgen. Deze benadering is gebaseerd op de Vijf Vrijheden voor dieren, opgesteld door de WHO, globaal zijn dat: vrij van honger en dorst, vrij van ongerief (denk aan huisvesting), vrij van pijn en ziekten, vrijheid van natuurlijk soorteigen diergedrag, vrij van angst en stress. En uiteindelijk is de wet aan het veranderen van preventie van dierenwreedheden naar de intentie tot het promoten van respect voor dieren en dierenwelzijn. Zelf een land als China heeft die intentie. Helaas betekent het feit dat er een wet is niet dat die ook gehandhaafd wordt. Kijk maar naar landen zoals Roemenië en Bulgarije. Maar je kunt met die wetten in de hand wel de overheid en lokale overheden aanspreken. Wetgeving is enorm belangrijk, want als jíj je niet bemoeit met wetgeving rondom dierenwelzijn doet niemand het, jíj staat tenslotte vooraan met je dierenliefde en je interesse in dierenwelzijn, dus bemoei je er mee!
Educatie
Religie, cultuur, lokale gewoonten en bijgeloof spelen een belangrijke rol in menselijke gedrag en hebben invloed op het zwerfhondenprobleem. Daarom is educatie van zeer groot belang om de mentaliteit te beïnvloeden. Enkele stichtingen hebben educatiemateriaal ontwikkeld voor scholen in de omgeving waar ze actief zijn. Er is ook hoop dat de nieuwe, jonge generatie via tv en internet ziet hoe je met dieren moet omgaan.
Registratie en identificatie
Er zijn diverse manieren om een hond te identificeren. Er kan een halsbandje om gedaan worden, er kan een labeltje aan zijn oor worden gedaan, er kan een nummer getatoeëerd worden, en bovenal kan een hond gechipt worden. De chip moet dan worden geregistreerd in een nationale database. Registratie en identificatie kan verschillende doeleinden hebben, soms wil men er mee laten zien dat de hond is gesteriliseerd en gevaccineerd, soms kan het eigenaar en hond weer bij elkaar brengen. Al dan niet vrijwillig, want het kan ook behulpzaam zijn bij het uitvoeren van wetgeving die het verbied een hond te dumpen.
Sterilisatie
Het steriliseren van honden is de belangrijkste pijler van de aanpak. Over het algemeen richt men zich op de teven. Hoewel de ingreep bij reuen simpeler is, heeft het meer effect om de teven te steriliseren omdat zij degene is die zwanger kan raken. Als je heel veel reuen zou castreren dan zou er toch maar eentje nodig zijn om de teef te bevruchten. Zowel honden die op straat zwerven zonder eigenaar als mét eigenaar moeten worden gesteriliseerd, al zal het soms heel wat overredingskracht kosten om een eigenaar van het nut te overtuigen. Ook kan het goed zijn om eigenaren die hun hond niet los laten lopen aan te bieden hun hond te steriliseren, omdat als de teef jongen krijgt, die doorgaans wél op straat belanden.
De straathonden worden via het systeem van CNR, Catch, Neuter and Release (of soms TNR, Trap, Neuter and Release genoemd) gevangen, gesteriliseerd, gevaccineerd, gemerkt en weer op dezelfde plek losgelaten. Dit laatste is belangrijk om de hondenpopulatie intact te houden en te voorkomen dat er een vruchtbare hond op die plek komt. Het kost doorzettingsvermogen om op deze wijze het zwerfhondenprobleem aan te pakken, maar enkele projecten in de wereld (waaronder Oradea in Roemenië en Jaïpur in India) hebben bewezen dat dit de beste weg is.
In de toekomst hoopt men op een minder invasieve methode als steriliseren. Men werkt hard aan een eenvoudigere manier,
en zoekt naar een eenmalige geboortebeperkingspil, die veilig kan worden toegediend, geen gezondheidsschade oplevert, en die een einde maakt aan de lijdenscyclus van de miljoenen zwerfhonden.
Asiels en adoptie
Slechts een asiel bouwen en honden van de straat plukken en ze er in opsluiten zal nooit het probleem oplossen. Een asiel runnen is een kostbare en tijdrovende zaak en geeft de lokale mensen het idee dat ze op eenvoudige wijze van hun hond kunnen afkomen. Zelfs al stuur je honden vanuit je asiel naar Nederland, dan zal altijd de vraag het aanbod overtreffen, en je asiel zal dus altijd te klein zijn. In landen waar mensen niet gewend zijn om een hond uit het asiel te halen, maar gewoon een puppy van de straat kunnen plukken, kan het asielleven voor een hond levenslange opsluiting betekenen. Het is op zich een veiligere omgeving (denk aan de hondenvanger, pesterijen, verkeersongevallen, enz.) voor honden. Maar er kunnen in het asiel door de hoeveelheid honden bij elkaar bij elkaar regelmatig gevechten uitbreken. Daarom probeert men de honden goed te voeden om gevechten om voedsel te voorkomen. Voor dieren die ernstig gewond of ernstig ziek zijn of zeer agressief gedrag vertonen is euthanasie wellicht de beste optie.
Het mooiste is om uiteindelijk tot een asiel te komen dat kleinschalig is, waar vanuit veel honden worden geadopteerd, waar de honden een uitrenmogelijkheid hebben, en het leukste zou zijn als er ook een hondenschool aan verbonden is, zodat de plaatselijke bevolking daar zijn hond kan komen trainen.
Maak het verschil
Met zorg enkele geschikte honden uit het asiel uitzoeken en die een mooie toekomst in Nederland geven betekent voor die honden een wereld van verschil.
Uiteindelijk zal het succes afhangen van een mix van: educatie gericht op verantwoordelijk dierenbezit , wetgeving, registratie en identificatie van de honden, het dumpen van honden illegaal maken, sterilisatie, asielen (gericht op herplaatsing), euthanasie, en vaccinatie. Je kunt niet de hele wereld redden, maar we kunnen wel een verschil maken, en als velen met ons dat verschil maken, dan komen we er wel, langzaam maar zeker!
Wat kun je zelf doen?
Politieke beïnvloeding op EU niveau
Esdaw EU
EU Dog and Cat Alliance
World Animal Protection - petitie Fok Off
Video
Onderstaand video uit 2015 (in 2 delen) is de lezing van 'mijn held' Jeffrey Young (ik ken hem persoonlijk), die de dynamiek van de hondenpopulatie in een pakkende worden (Engelstalig) kan vatten. Naast een vlotte spreker is het vooral een doener, hij heeft wereldwijd al tienduizenden honden gesteriliseerd en veel dierenartsen opgeleid om massasterilisaties te kunnen uitvoeren via de sleutelgattechniek.
Er zijn nog steeds landen die het zwerfhondenprobleem menen te kunnen oplossen door ze te doden. Het simpelweg doden van dieren heeft nog nooit een probleem opgelost en zal dat ook nooit gaan doen. Het is namelijk zo dat er een bepaalde capaciteit is ten aanzien van zwerfdieren. Op een bepaalde plaats kunnen een zekere hoeveelheid dieren leven, die gebruik maken van het aanwezige voedsel (denk aan afvalcontainers, vuilstortplaatsen, maar ook mensen die ze voeren), water en schuilplaatsen. Als je een flink aantal dieren doodt dan hebben de overgebleven dieren meer voedselbronnen en krijgen ze grotere nesten pups, waarvan er meer in leven blijven. In een korte tijd zit je weer op dezelfde hoeveelheid dieren in een bepaald gebied.
Als voorbeeld is de stad Boekarest in Roemenië te noemen, er waren rond de 100.000 zwerfhonden in de stad. Na een drie jaar durende actie om de honden te vangen en te doden was er 5 miljoen euro uitgeven en waren er nog steeds rond de 100.000 honden. Dit geld had natuurlijk veel doelmatiger besteed kunnen worden!
Meten is weten
Stel dat je met een groepje mensen aan de slag wil in een bepaald land om honden te redden. Gedreven door dierenliefde loop je tegen een aantal problematische zaken aan: er is een gebrek aan objectieve gegevens, er is een gebrek aan geharmoniseerde wetgeving, iedereen denkt zijn gelijk te hebben en de overheid kan het geen bal schelen. Het probleem begrijpen begint bij weten wat je eigen grenzen zijn, met wie je kunt samenwerken, wie andere belanghebbenden zijn, en zorg dat je de hondenfeiten op een rijtje hebt. De hondenfeiten die verzameld moeten worden zijn met name: hoeveel honden lopen er vrij op straat, waar komen ze vandaan, met wat voor gezondheidsproblemen kampen ze, wat voor problemen veroorzaken ze, wat wordt er momenteel ondernomen, hoe wordt daar tegen sterilisatie aangekeken en wie zijn de belanghebbenden. En hoeveel honden zou je moeten steriliseren om het probleem aan te pakken? Je kunt pas ‘de kraan dichtdraaien’ als je weet waar de stroom van honden vandaan komt, en doorgaans is dat van mensen die honden op straat dumpen en die zich dus vervolgens voortplanten.
Veel organisaties zijn erg slecht in het verzamelen en analyseren van gegevens. Maar als je de (lokale) overheid wil overtuigen dan moet je de getallen bij de hand hebben. Alleen zeggen hoe erg het is helpt niet, want de meeste bestuurders vinden dierenwelzijn totaal niet belangrijk. Ondanks alle inspanningen van heel veel organisaties en veel geld gaat het niet beter met de zwerfhondenproblematiek. Dit komt door een gebrek aan objectieve gegevens en vooral het meetbare effect van wat je doet!
Wetgeving
Het goede nieuws is dat er wetgeving bestaat in de meeste landen en dat er wereldwijde standaarden (zoals die van de OIE, de World Organisation for Animal Health) bestaan in de aanpak. Met de verzamelde gegevens in de hand kan er vervolgens geprobeerd worden om handhaving van de wetgeving af te dwingen. Met een emotioneel verhaal hoef dus je niet aan te komen, wel met een wetenschappelijke benadering van het probleem.
Dierenwetgeving staat vaak bol van wat níet mag, en vertellen zelden hoe je dan wél met dieren moet omgaan. Maar sinds er in (of all places!) Tasmanië in 1993 een dierenwelzijnswet is aangenomen met een meer positieve benadering, zijn er meer landen die benadering gaan volgen. Deze benadering is gebaseerd op de Vijf Vrijheden voor dieren, opgesteld door de WHO, globaal zijn dat: vrij van honger en dorst, vrij van ongerief (denk aan huisvesting), vrij van pijn en ziekten, vrijheid van natuurlijk soorteigen diergedrag, vrij van angst en stress. En uiteindelijk is de wet aan het veranderen van preventie van dierenwreedheden naar de intentie tot het promoten van respect voor dieren en dierenwelzijn. Zelf een land als China heeft die intentie. Helaas betekent het feit dat er een wet is niet dat die ook gehandhaafd wordt. Kijk maar naar landen zoals Roemenië en Bulgarije. Maar je kunt met die wetten in de hand wel de overheid en lokale overheden aanspreken. Wetgeving is enorm belangrijk, want als jíj je niet bemoeit met wetgeving rondom dierenwelzijn doet niemand het, jíj staat tenslotte vooraan met je dierenliefde en je interesse in dierenwelzijn, dus bemoei je er mee!
Educatie
Religie, cultuur, lokale gewoonten en bijgeloof spelen een belangrijke rol in menselijke gedrag en hebben invloed op het zwerfhondenprobleem. Daarom is educatie van zeer groot belang om de mentaliteit te beïnvloeden. Enkele stichtingen hebben educatiemateriaal ontwikkeld voor scholen in de omgeving waar ze actief zijn. Er is ook hoop dat de nieuwe, jonge generatie via tv en internet ziet hoe je met dieren moet omgaan.
Registratie en identificatie
Er zijn diverse manieren om een hond te identificeren. Er kan een halsbandje om gedaan worden, er kan een labeltje aan zijn oor worden gedaan, er kan een nummer getatoeëerd worden, en bovenal kan een hond gechipt worden. De chip moet dan worden geregistreerd in een nationale database. Registratie en identificatie kan verschillende doeleinden hebben, soms wil men er mee laten zien dat de hond is gesteriliseerd en gevaccineerd, soms kan het eigenaar en hond weer bij elkaar brengen. Al dan niet vrijwillig, want het kan ook behulpzaam zijn bij het uitvoeren van wetgeving die het verbied een hond te dumpen.
Sterilisatie
Het steriliseren van honden is de belangrijkste pijler van de aanpak. Over het algemeen richt men zich op de teven. Hoewel de ingreep bij reuen simpeler is, heeft het meer effect om de teven te steriliseren omdat zij degene is die zwanger kan raken. Als je heel veel reuen zou castreren dan zou er toch maar eentje nodig zijn om de teef te bevruchten. Zowel honden die op straat zwerven zonder eigenaar als mét eigenaar moeten worden gesteriliseerd, al zal het soms heel wat overredingskracht kosten om een eigenaar van het nut te overtuigen. Ook kan het goed zijn om eigenaren die hun hond niet los laten lopen aan te bieden hun hond te steriliseren, omdat als de teef jongen krijgt, die doorgaans wél op straat belanden.
De straathonden worden via het systeem van CNR, Catch, Neuter and Release (of soms TNR, Trap, Neuter and Release genoemd) gevangen, gesteriliseerd, gevaccineerd, gemerkt en weer op dezelfde plek losgelaten. Dit laatste is belangrijk om de hondenpopulatie intact te houden en te voorkomen dat er een vruchtbare hond op die plek komt. Het kost doorzettingsvermogen om op deze wijze het zwerfhondenprobleem aan te pakken, maar enkele projecten in de wereld (waaronder Oradea in Roemenië en Jaïpur in India) hebben bewezen dat dit de beste weg is.
In de toekomst hoopt men op een minder invasieve methode als steriliseren. Men werkt hard aan een eenvoudigere manier,
en zoekt naar een eenmalige geboortebeperkingspil, die veilig kan worden toegediend, geen gezondheidsschade oplevert, en die een einde maakt aan de lijdenscyclus van de miljoenen zwerfhonden.
Asiels en adoptie
Slechts een asiel bouwen en honden van de straat plukken en ze er in opsluiten zal nooit het probleem oplossen. Een asiel runnen is een kostbare en tijdrovende zaak en geeft de lokale mensen het idee dat ze op eenvoudige wijze van hun hond kunnen afkomen. Zelfs al stuur je honden vanuit je asiel naar Nederland, dan zal altijd de vraag het aanbod overtreffen, en je asiel zal dus altijd te klein zijn. In landen waar mensen niet gewend zijn om een hond uit het asiel te halen, maar gewoon een puppy van de straat kunnen plukken, kan het asielleven voor een hond levenslange opsluiting betekenen. Het is op zich een veiligere omgeving (denk aan de hondenvanger, pesterijen, verkeersongevallen, enz.) voor honden. Maar er kunnen in het asiel door de hoeveelheid honden bij elkaar bij elkaar regelmatig gevechten uitbreken. Daarom probeert men de honden goed te voeden om gevechten om voedsel te voorkomen. Voor dieren die ernstig gewond of ernstig ziek zijn of zeer agressief gedrag vertonen is euthanasie wellicht de beste optie.
Het mooiste is om uiteindelijk tot een asiel te komen dat kleinschalig is, waar vanuit veel honden worden geadopteerd, waar de honden een uitrenmogelijkheid hebben, en het leukste zou zijn als er ook een hondenschool aan verbonden is, zodat de plaatselijke bevolking daar zijn hond kan komen trainen.
Maak het verschil
Met zorg enkele geschikte honden uit het asiel uitzoeken en die een mooie toekomst in Nederland geven betekent voor die honden een wereld van verschil.
Uiteindelijk zal het succes afhangen van een mix van: educatie gericht op verantwoordelijk dierenbezit , wetgeving, registratie en identificatie van de honden, het dumpen van honden illegaal maken, sterilisatie, asielen (gericht op herplaatsing), euthanasie, en vaccinatie. Je kunt niet de hele wereld redden, maar we kunnen wel een verschil maken, en als velen met ons dat verschil maken, dan komen we er wel, langzaam maar zeker!
Wat kun je zelf doen?
- Wees een kritische consument als je een hond (op welke wijze dan ook) aanschaft.
- Probeer politieke invloed uit te oefenen, hoe klein die ook is, denk na over je stemgedrag mbt. dierenwelzijn en teken online petities voor dierenwelzijn.
- Sluit je bij een stichting aan die je aanspreekt en doe vrijwilligerswerk.
- Doneer geld of spullen aan een stichting, blijf wel kritisch op doelmatigheid en overheadkosten.
- Als je op vakantie wordt geconfronteerd met dierenleed, je vindt bijvoorbeeld een puppy op straat, probeer dan een lokale organisatie in te schakelen (zoek op internet of vraag om je heen).
- Zoek voordat je op vakantie uit welke organisatie er zit en vraag of je iets voor ze kunt betekenen. Misschien zoeken ze een vluchtbegeleider om een hond mee terug te nemen.
- Als je in het buitenland een asiel gaat helpen, hou rekening met het verschijnsel van de dierenverzamelaar (ook wel 'animal hoarder' genoemd). Hoarders dragen eerder bij aan dierenellende dan aan dierenliefde.
Politieke beïnvloeding op EU niveau
Esdaw EU
EU Dog and Cat Alliance
World Animal Protection - petitie Fok Off
Video
Onderstaand video uit 2015 (in 2 delen) is de lezing van 'mijn held' Jeffrey Young (ik ken hem persoonlijk), die de dynamiek van de hondenpopulatie in een pakkende worden (Engelstalig) kan vatten. Naast een vlotte spreker is het vooral een doener, hij heeft wereldwijd al tienduizenden honden gesteriliseerd en veel dierenartsen opgeleid om massasterilisaties te kunnen uitvoeren via de sleutelgattechniek.