Waarom zijn er zoveel organisaties
Er zijn diverse redenen aan te wijzen waarom er zoveel stichtingen zijn ontstaan in de loop der tijd.
1. Er is daadwerkelijk meer bewustwording gekomen voor het lot van zwerfhonden, en mensen die ergens op vakantie zijn geweest of naar het buitenland zijn geëmigreerd, willen graag iets goed doen voor de honden.
2. Er is sprake van een trend die mensen er toe aanzet om ook iets te gaan doen op het vlak van buitenlandse honden, soms omdat ze zelf toevallig een buitenlandertje hebben geadopteerd. En internet/social media maakt het ook een stuk gemakkelijker om iets te organiseren.
3. Door ruzie is een stichting gesplitst/uiteengevallen en zijn er meerdere stichtingen ontstaan.
4. Men ziet er brood in om buitenlandertjes hier naar toe te halen. In die zin zijn er vaak parallellen met kinderadopties te trekken. Het is doorgaans goed bedoeld maar er kunnen ook ongewenste neveneffecten zijn, dat men er dus handel in kan gaan zien.
Het is niet per se een slechte ontwikkeling dat er zoveel stichtingen zijn, een stichting kan zich op een bepaald land/streek/plaats richten en kennis hebben van zaken ter plaatse. Een stichting kan de plaatselijke overheid laten weten dat zij (en dus indirect ook Nederland en de EU) over hun schouder meekijken. Daar kan een lokale bestuurder een enkele keer wel eens van onder de indruk zijn.
Wel is het spijtig als dat gebeurt omdat er ruzie is ontstaan. Er heerst nogal wat ego/narcisme in stichtingenland van ‘kijk mij eens goed doen voor de hondjes’. Elke organisatie die niets ter plaatse wil proberen te veranderen en alleen maar veel honden hier naar toe haalt is geen knip voor z'n neus waard.
Gelukkig zijn er ook de nodige samenwerkingsverbanden tussen stichtingen en helpt men elkaar met raad en daad.
Er zijn diverse redenen aan te wijzen waarom er zoveel stichtingen zijn ontstaan in de loop der tijd.
1. Er is daadwerkelijk meer bewustwording gekomen voor het lot van zwerfhonden, en mensen die ergens op vakantie zijn geweest of naar het buitenland zijn geëmigreerd, willen graag iets goed doen voor de honden.
2. Er is sprake van een trend die mensen er toe aanzet om ook iets te gaan doen op het vlak van buitenlandse honden, soms omdat ze zelf toevallig een buitenlandertje hebben geadopteerd. En internet/social media maakt het ook een stuk gemakkelijker om iets te organiseren.
3. Door ruzie is een stichting gesplitst/uiteengevallen en zijn er meerdere stichtingen ontstaan.
4. Men ziet er brood in om buitenlandertjes hier naar toe te halen. In die zin zijn er vaak parallellen met kinderadopties te trekken. Het is doorgaans goed bedoeld maar er kunnen ook ongewenste neveneffecten zijn, dat men er dus handel in kan gaan zien.
Het is niet per se een slechte ontwikkeling dat er zoveel stichtingen zijn, een stichting kan zich op een bepaald land/streek/plaats richten en kennis hebben van zaken ter plaatse. Een stichting kan de plaatselijke overheid laten weten dat zij (en dus indirect ook Nederland en de EU) over hun schouder meekijken. Daar kan een lokale bestuurder een enkele keer wel eens van onder de indruk zijn.
Wel is het spijtig als dat gebeurt omdat er ruzie is ontstaan. Er heerst nogal wat ego/narcisme in stichtingenland van ‘kijk mij eens goed doen voor de hondjes’. Elke organisatie die niets ter plaatse wil proberen te veranderen en alleen maar veel honden hier naar toe haalt is geen knip voor z'n neus waard.
Gelukkig zijn er ook de nodige samenwerkingsverbanden tussen stichtingen en helpt men elkaar met raad en daad.