De hondenvangersmaffia
Roemeniƫ
Het lijkt simpel. Er zijn teveel straathonden in Roemenië. De hondenliefhebbers willen de honden redden en sterilisatieprojecten uitvoeren. De hondenhaters vinden het prima als de honden massaal worden afgemaakt. Geld is niet het probleem, de (lokale) overheid stelt een budget beschikbaar om het probleem van de straathonden op te lossen. Maar er blijkt een lachende derde te zijn, een die er bij gebaat is dat het probleem nooit zal worden opgelost. De hele industrie van hondenvangers in Roemenië.
Vanaf 2001 hebben de hondenvangers duizenden en duizenden honden gedood en zijn er ruimhartige budgetten vrijgemaakt. De algehele schatting voor Roemenië is dat er tussen de 25 en 40 miljoen euro is uitgegeven aan de straathondenproblematiek (deze schatting is gedaan voor de 8 jaar tussen 2001 en 2008). Je zou toch verwachten dat zoveel geld na een aantal jaar zijn vruchten zou hebben afgeworpen, maar het tegendeel is waar. We kijken naar een aantal steden en hoe er met het geld is gesjoemeld.
Praktijkvoorbeeld
In de stad Brasov is 2 miljoen euro uitgegeven in 8 jaar. Als er wat dieper wordt ingegaan op de verdeling van dit budget, dan valt op dat het geld aan alle kanten weglekt. Bijvoorbeeld aan bizarre hoeveelheden benzine, net zulke idiote hoeveelheden verdovingsmiddelen, er moest maandelijks royaal voor een vervallen varkensboerderij betaald worden, en uiteraard reed de baas van de hondenvangers in een mooie jeep. Er zullen velen baat bij hebben dat er geld verdwijnt in allerlei zakken, wat heel gebruikelijk is in Roemenië.
In 2001 had men berekend dat er 4000 straathonden waren in Brasov. Volgens opgave waren de hondenvangers er in geslaagd om in 8 jaar 20.000 honden te vangen. Maar niemand kon dit aantal van 20.000 controleren. Er werden wel formulieren ingevuld, maar het was eenvoudig om te sjoemelen met het aantal dieren dat gevangen werd, in het asiel werd gestopt, geëuthanaseerd werd, of geadopteerd. De geadopteerde honden (in ieder geval zijn er in Brasov 400 geadopteerd door een stichting) werden geteld als geëuthanaseerd, want het was in het belang van de cijfers om te doen voorkomen dat er zoveel mogelijk honden werden verdelgd. (Bron: Codrut Feher)
Hondenvangers in bedrijf
Hondenvangers werken niet alleen in hun eigen stad, maar ook voor andere kleinere steden waar geen eigen hondenvangersbedrijf actief is. Honden vangen in de ene stad en weer loslaten in de andere stad is slechts één van de oplossingen om altijd van werk verzekerd te blijven. Het midden in de nacht de honden weer uit een asiel laten ontsnappen is een andere. Het systeem van de hondenvangers uitbetalen per gevangen hond werkt dit in de hand. De hondenvangers hebben ook speciaal oog voor honden die een eigenaar hebben, zelfs het stelen uit tuinen wordt niet geschuwd. Want de wanhopige eigenaren moeten dan hun hond weer vrijkopen. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij op voorhand ‘beschermingsgeld’ betaald wordt aan hondenvangers om te zorgen dat een hond niet verdween, vooral in Boekarest.
Hondenvangers kiezen vooral voor de makkelijkste weg en vangen veel puppies en kleine, vriendelijke honden. De meest agressieve honden laten ze bij voorkeur lopen, er is juist baat bij dat er mensen worden gebeten door deze honden, de publieke opinie is toch al zo gericht op de ‘terreur van die straathonden’ en hoe belangrijk dus de hondenvangers zijn. Elk hondenincident is koren op de molen van de media.
Baantje in gevaar
Hondenvangers hebben geen enkel belang bij sterilisatieprojecten, dat brengt natuurlijk hun baan in gevaar. Elke gesteriliseerde teef, herkenbaar aan een oormerkje, loopt daarom meer risico om opgepakt te worden. Heel frustrerend voor de dierenartsen die tegen de klippen op steriliseren. Ze troosten zich met de wetenschap dat de periode dat de teef nog gesteriliseerd op straat heeft gelopen in ieder geval geen nieuw ongewenst leven heeft kunnen produceren. De NGO’s die lokale sterilisatieprojecten uitvoeren treffen niet alleen de hondenvangers tegen zich, maar ook lokale bestuurders die door hebben hoe lucratief deze business is. Er zijn bedrijven ontstaan die in een grote regio honden vangen en de burgemeesters hebben zelfs de hondenvangersquota opgelegd om maar zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen.
Aanbesteding
In Roemenië werken deze bedrijven via het systeem van aanbesteding om een opdracht van de gemeente binnen te halen. Je kunt alleen aan een aanbesteding komen als je een lagere prijs biedt, corrupt bent, of iemand kent binnen de gemeente. Voor NGO’s is het dus moeilijk om hun projecten gefinancierd en uitgevoerd te krijgen in de wereld van vriendjespolitiek. Wellicht help het om een beetje druk uit te oefenen door te laten zien dat je de aanbestedingen publiceert (en dan met name aandacht vanuit het buitenland). En soms heeft een NGO mazzel om een burgemeester te treffen die wél het nut van sterilisatieprojecten inziet. Een NGO zal de meeste kans van slagen hebben door met cijfers te laten zien dat het budget van de gemeente er baat bij heeft als er minder zwerfhonden zijn. Dat kost uiteindelijk minder.
Rapport WHO
Het rapport van de WHO, de World Health Organization, vallend onder de UN, de United Nations, wordt vaak aangehaald. Het rapport gaat over rabiësbestrijding, omdat de invalshoek gezondheid is. Dus niet een paar mensen die zich druk maken om dierenwelzijn, nee de WHO is een gerespecteerde organisatie. Maar ook hun conclusies zijn dat massadodingen nog nooit hebben geholpen in rabiësbestrijding. En dus ook niet in het aanpakken van het zwerfhondenprobleem. Het is gewoon niet effectief.
Waarom is doding niet effectief?
Het verwijderen van honden (hetzij door doding, hetzij door opsluiting in een asiel) pakt het probleem niet bij de bron aan.
Honden planten zich sneller voort dan de vervangcapaciteit groot is. Met 2x per jaar een nestje is de hond (helaas) erg succesvol in de voortplanting. Nog sterker, daar waar veel honden zijn weggevangen worden (bewezen) grotere nesten geboren, omdat er dan meer ruimte en voedsel aanwezig is voor de nieuwgeborenen. Ook honden uit andere gebieden migreren naar de legere gebieden op zoek naar eten en een schuilplaats. Vergeet ook niet dat de aanwas komt van mensen die hun ongewenste hondjes op straat gooien.
Hondenliefhebbers en hondenhaters: verenigt u tegen de geldverspilling!
Of je nou van honden houdt of niet, als je alle feiten op een rij zet dan zie je dat honden doden of opsluiten een ineffectieve maatregel is, die geld in verkeerde zakken laat vloeien. En er is toch niemand een voorstander van het in stand houden van corruptie? Als het probleem effectief wordt aangepakt door een scala aan maatregelen (waaronder grootschalige sterilisatieprojecten, het registreren van honden, en het promoten van goed hondeneigenaarschap) wordt het geld doelmatiger besteed én zijn er minder zwerfhonden in de straat. Dat is toch iets dat zowel hondenliefhebber als hondenhaters willen?
Onderstaande YouTube video maakt het nog beter duidelijk. Deze video is gepresenteerd in Straatsburg in het EU Parlament op 8 oktober 2015 door Carmen Arsene, voorzitter van de National Federation for Animal Protection (FNPA).